Rozdział XVIII

Hej, haj heloł! Moi Kochani z racji tego, że jutro i pojutrze mnie nie będzie wstawiam Wam o to rozdział osiemnasty... Będzie bez dedykacji, bo nie ma komentarzy żadnych, a ostatnio wejść było ok. 70... No więc ja nie wiem... :P No, ale liczę, że pod tym będą jakieś... ;) A właśnie dobijemy do 3000 ??? MUSIMY!!! Powiem tylko, że jak przekroczymy tę magiczną liczbę będzie niespodziaaankaa... I już przechodzimy do rozdziału, bo mogę się gdzieś przez przypadek wygadać... Przypomnienia : 1. Jeżeli chcesz być informowana o nowych rozdziałach to w komentarzu podaj swojego twitter'a lub ask'a :D 2. CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ!

NIEDZIELA  07.09.2012 NASTRÓJ ;)

Obudziłam się... Otworzyłam oczy i miałam zamiar wstać. W głowie mi szumiało, a nawet huczało. Nie mogłam oddychać przez nos z powodu kataru. Było mi na przemian gorąco i zimno. Kiedy się podniosłam zakręciło mi się w głowie, więc bezwładnie opadłam na poduszkę... Tym sposobem obudziłam Niall'a
- Lenko wszystko w porządku - spytał z troską w głosie.
Otworzyłam usta, ale zamiast słów z mojego gardła wydobył się jakiś zachrypnięty pisk czy jęk. Tak wczorajsze tańce w deszczu dały się we znaki... Wiedziałam, że tak będzie... Mam strasznie słabe zdrowie jeśli chodzi o grypy i przeziębienia. Niall położył mi swoją dłoń na czole i stwierdził, że jest rozpalone.
- Lenko masz leżeć w łóżku co najmniej tydzień... - powiedział mój chłopak.
- Kochanie przesadzasz... Wezmę jakieś leki i zaraz będę mogła normalnie funkcjonować...
- Nie pozwalam!
- Ale Niall... Obiad u mnie! Nie ma mowy, żebym przez własne przeziębienie to odwoływała... Dasz mi jakąś bluzę? Lecę do siebie...
- Lenko proszę Cię...
- Misiu... Wezmę leki i będzie dobrze - zakasłałam - To co dasz mi bluzę?
Pokręcił głową i skierował się w stronę szafki. Podał mi bluzę pasującą do dresowych spodni. Założyłam ją, podziękowałam, pożegnałam się i już biegłam do siebie.
Gdy byłam już w domu, spojrzałam na zegarek - 11.13. Na zrobienie obiadu mam niecałe dwie godziny, bo godzinę muszę zostawić na ogarnięcie siebie. Wzięłam z apteczki tabletkę zbijającą temperaturę i mogłam zacząć działać. Poszłam do kuchni i zaczęłam przygotowywać obiad.
Ostatnia porcja frytek i ryby właśnie się smażyła więc ja mogłam szybko przywrócić się do stanu "używalności". Poszłam do szafki i wybrałam strój.ZESTAW Idąc do łazienki, zajrzałam do kuchni, aby wyłączyć kuchenkę. Nie ma to jak dobra organizacja. W łazience spędziłam 40 minut. Umyłam się, przebrałam, pomalowałam i uczesałam. O 13.50 byłam gotowa. Ustawiłam talerze i szklanki na stole, przygotowałam sztućce. Kiedy wychodziłam z kuchni zadzwonił dzwonek. Pobiegłam do drzwi i otworzyłam. W progu stała Nadia. Przywitałam ją i zaprosiłam do środka. Kiedy weszłyśmy do kuchni bardzo się zdziwiła i spytała.
- Czemu tu jest, aż dziesięć nakryć??
- Spokojnie będzie nas sporo, ale nikt Cię tu nie zje... Masz moje słowo.
Dziewczyna popatrzyła na mnie z przerażeniem. Nie zdążyłam jej jakoś uspokoić, bo do drzwi zapukano. Ponownie je otworzyłam i w progi mojego domu weszli Liam z Danielle, Louis z Eleanour, Sophie z Harrym, Zayn i Niall. Nadia wyszła za mną z kuchni. Nareszcie przyszedł czas, żeby ich sobie przedstawić. Miałam tak dobry humor więc chciałam żeby to wszystko też było na luzie... Zaczęłam mówić z udawaną powagą.
- Witajcie moi kochani. Zebraliśmy się tu, aby zawiązać dziś nowe przyjaźnie. Chłopcy, Danielle, Sophie, Eleanour poznajcie moją koleżankę z klasy nazywa się Nadia Petrova. Nadio, Niall'a już znasz. Ten chłopak w lokach to Harry, a obok niego stoi jego narzeczona Sophie. Czarnowłosy przystojniak nazywa się Zayn. Zostały dwie pary. Liam i Danielle oraz Louis i Eleanour - spokojnie mówiłam i wskazywałam dłonią poszczególne osoby. - Część oficjalną mamy już za sobą... Teraz zapraszam na obiad, a później będziemy mieli możliwość do lepszego zapoznania się.
Gestem zaprosiłam wszystkich do kuchni. Kiedy wszyscy zajęli swoje miejsca, nałożyłam na talerze przygotowane danie. Z tego co stwierdziłam to raczej im smakowało. Po obiedzie nie zostało żadnego "okruszka". Każdy talerz był wyczyszczony. Ciszę, która panowała podczas obiadu przerwał mój chłopak
- Chciałbym powiedzieć, że Lenka jest cudotwórczynią. Dziś rano obudziła się z gorączką i ogólnie źle się czuła, ale tak zależało jaj na tym spotkaniu, iż bez marudzenia wstała i ugotowała ten pyszny obiad, a w dodatku wygląda jak ósmy cud świata.
- Niall, Kochanie nie musisz się podlizywać i tak Cię kocham - odparłam na pochwały z ust Blondynka.
Wszyscy zaczęli się śmiać, no oprócz Harry'ego i Sophie, ale tą dwójką nie miałam zamiaru się przejmować.
- Tak więc... Pomyślałam, że aby poznawanie się nie było zbyt nudne możemy zagrać w butelkę, ale tylko na pytania - powiedziałam
Nikt się nie sprzeciwił. Wzięłam butelkę i wszyscy przeszliśmy do salonu. Usiedliśmy na miękkim, puszystym dywanie i rozpoczęliśmy "zabawę". Zakręciłam butelką. Wirowała... Wirowała, aż w końcu zatrzymała się i wskazała Sophie. Jedyne pytanie, które pojawiło się w mojej głowie to: "Co łączy Cię z tym facetem, z którym obściskiwałaś się przed marketem?". Jednak nie miałam tyle odwagi i nie mogłam jej tego zrobić przy Harry'm...
- Czy zdecydowałaś już kogo wybierzesz na świadkową - powoli wypowiadałam słowa zastanawiając się czy mają jakikolwiek sens.
- Taaak... Od momentu zaręczyn mam już wybraną osobę. Nie wiem tylko czy się ZGODZISZ!
Czy ja na prawdę usłyszałam to "sz"... Wybrała mnie na świadka na swoim ślubie z moim byłym??? Przecież to jest niedorzeczne...
-Na serio pomyślałaś o mnie - spytałam z niedowierzaniem
- Lenko... Bardzo Cię lubię, a poza tym Harry chyba by mnie udusił gdybyś to nie była Ty
- Będę zaszczycona - skłamałam... Nie miałam ochoty robić jakichś scen przy wszystkich... Obie udawałyśmy... Obie odgrywałyśmy jakieś role. Przecież wiem, że Sophie mnie wręcz nienawidzi, a ja to uczucie odwzajemniam w stu procentach. W każdym bądź razie rola aktorki bardzo mi się podobała. Muszę poważnie przemyśleć czy w przyszłości nie chcę zostać nią z zawodu... Kiedy Sophie zakręciła butelką przedmiot wskazał Niall'a
- W jakich okolicznościach wyznałeś miłość Lence - padło pytanie z ust Sophie
- Kiedy Lenka rozstała się z Harry'm... - Styles zaczął nerwowo stukać palcami o panele, lecz nikt oprócz mnie nie zwrócił na to uwagi - wróciła do Polski. Pojechałem za nią i wyznałem jej miłość po kilku dniach podczas pikniku... - Niall uśmiechnął się i dał mi buziaka.
Loczek gwałtownie wstał, złapał Sophie za rękę.
- Na śmierć zapomniałem - wykrzyknął teatralnie... Czyżby kolejny aktor? - Musimy już uciekać, bo jesteśmy umówieni z księdzem. Dziękujemy za obiad. Miło byłę Cię poznać Nadio... Do zobaczenia jak najszybciej - powiedział w szybkim tempie i wyszli. Zabawa trwała jeszcz przez około dwie godziny. Każdy wiedział już praktycznie wszystko na temat innych. Moi goście zaczęli się żegnać i powoli rozchodzić. Niall zaoferował Nadii "podwózkę" do domu, ale ona stwierdziła, że woli się przejść i dotlenić. O godzinie 16.30 zostałam sama z Niall'em. Tabletka przestawała działać i znów poczułam się fatalnie, a musiałam jeszcze pozmywać, odrobić lekcje... Na całe szczęście miałam Niall'a i w półtorej godziny wyrobiłam się ze wszystkim. Nie miałam już na nic siły. Wzięłam piżamy i podczas kiedy ja się przebierałam i zmywałam makijaż mój ukochany ścielił mi łóżko. Wróciłam do pokoju, wskoczyłam pod kołdrę i gdy tylko położyłam głowę na poduszce zasnęłam.

No i jak Wam sie podobaa??? Czekam na komentarze i 3000 wejść :*

Pozdrawiam i przesyłam całusy! <3

MiLenka Lis!